چه سازمانی قدم بعدی را برمی‌دارد؟ برای اینکه به این سوال پاسخ بدهیم، باید ابتدا سه مولفه را به‌خوبی بشناسیم؛ «سازمان» به‌عنوان بازیگر این سوال، «قدم» به معنی آنچه که برداشته می‌شود و «نگاهی» که دلالت می‌کند به آینده.
سازمان، بازیگری است در محیط بازار خود که هم می‌تواند تاثیرپذیر باشد و هم تاثیرگذار. سازمانی تاثیرگذار است که کارایی در خلق ارزش و توانایی چشم‌انداز ساختن دو مولفه کلیدی آن باشد. چنین سازمانی می‌تواند از دره مرگ و زندگی عبور کند و در سطحی بایستد که به‌جای تنازع برای بقای اقتصادی، به فکر قدم‌های بعدی خود باشد.
قدم در شرکت‌داری می‌تواند استراتژی‌های نوآورانه، بزرگ‌کردن زنجیره ارزش و سرمایه‌گذاری بر شرکت‌های کوچکتر باشد یا تاسیس خطوط کسب‌و‌کاری جدید، افزایش سرمایه‌های انسانی و چندین شیوه دیگر. همان‌طور که گفتیم، تعریف قدم، ضروری و مهم است تا شرکت، دچار سردرگمی نشود؛ البته درخصوص این مهم، آفتی شایع وجود دارد و آن، ترجیح دلخواه موسسان یا مدیران، به محیط بازار است. اگر سازمان، درگیر این آفت نشود، می‌تواند با نگاه به محیط بازار و آنچه که دارد، در تعریف خود بکوشد و در آینده نیز دچار مشکل نشود. درمورد «آینده» باید بدانیم که این کلیدواژه، مولفه‌ای نیست که در اختیار سازمان قرار داشته باشد؛ چراکه آینده اقتصادی زیست‌بوم فعالیت هر سازمانی، تماما در اختیار خودش نیست و متاثر از بسیاری متغیرهاست.
با ظهور تکنولوژی‌های جدید، شاید روند توسعه دستخوش تغییرات شود، با اتفاق‌های اقتصادی شاید سکته‌ای در توسعه زده شود یا بعضی از امور رها شود! حتی با گسترش موج مهاجرتی، سازمان به مسئله کمبود سرمایه‌های انسانی‌اش بربخورد و فعالیت‌های توسعه دچار اختلال شود. باید بپذیریم «آینده» منحصرا در اختیار سازمان نیست، ولی سازمان می‌تواند به‌سوی «آینده» قدم بعدی را تعریف کند. البته با این شرط ابتدایی که واقعیت یا محیط بازار را انکار نکند و با داشتن سناریوهای متعدد، بتواند از موانع دنیای کسب‌وکار عبور کند.
حال اگر سازمان، ابتدا خود را شناخت و سپس در تعریف قدم بعدی کوشید، آینده کم‌کم معنا پیدا می‌کند؛ آینده‌ای که سازمان برای خود تعریف می‌کند، یا براساس آنچه که ساخته شکل می‌گیرد یا برپایه هراس از محیط بازار.
حال اگر به این سوال برگردیم که «چه سازمانی قدم بعدی را برمی‌دارد؟» باید بگوییم سازمانی که تلاش می‌کند تاثیرگذار باشد، قدم را برای خود تعریف کند و جهت آینده را نه از دل انکار که از دل شناخت و تکیه بر توانایی خود ترسیم کند.