دنیای نرم‌افزار هر روز درحال تغییر است. استفاده از نرم‌افزارهای مختلف برای بهبود فرایندهای کسب‌وکاری و افزایش بهره‌وری، رویکردی عادی در کسب‌وکارهای امروزی است. نرم‌افزارهای مورد نیاز کسب‌وکارها را می‌توان از جنبه‌های مختلفی دسته‌بندی کرد. یکی از این رویکرد‌ها این است که سیستم‌های نرم‌افزاری مخصوص یک کسب‌وکار یا شرکت توسعه داده شده‌اند یا نرم‌افزاری عمومی است که در هر کسب‌وکاری کاربرد دارد. از گروه اول این نرم‌افزارها در صنعت بیمه می‌توان به Core Insurance اشاره کرد و در گروه دوم ابزارهایی مثل Microsoft Office و… قرار می‌گیرند.
صنعت بیمه به‌عنوان یکی از ارکان مالی در هر کشوری ابزارهای بسیار زیادی را در گروه اول نیاز دارد تا بتواند نیازهای خود و مشتریانش را برآورده کند. اما دلایل مختلفی این فرایند را کند کرده است. بیمه، صنعتی پیچیده است که قواعد آن دائما درحال تغییر است و گاه با توجه به شرایط کسب‌وکار نیاز است از قراردادی به قرارداد دیگر، قواعد تغییر پیدا کند. در چنین شرایطی، توسعه سیستم‌های نرم‌افزاری بسیار سخت است. از یک‌سو زمان زیادی مورد نیاز است تا یک مهندس نرم‌افزار با قواعد کسب‌وکار آشنا شود. از سوی دیگر، حجم تغییرات و پیچیدگی‌های کسب‌وکاری به‌قدری زیاد است که عمده وقت توسعه‌دهندگان نرم‌افزار در این حوزه، صرف پیاده‌سازی و تغییر قواعد کسب‌وکاری می‌شود و فرصتی برای ارائه خلاقیت‌های تکنولوژیک به تیم‌های توسعه نمی‌دهد. در این شرایط، یا شرکت‌های بیمه باید تعداد زیادی مهندس نرم‌افزار در کنار خود داشته باشند تا بتوانند به خلاقیت فکر کنند، یا باید با هزینه‌ای معقول تنها فرایندهای داخلی خود را بهبود بخشیده و عطای نوآوری و بهبود را به لقایش ببخشند.
توسعه به روش Low-code/ no-code به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد به‌جای استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی در یک محیط گرافیکی به تعریف و تغییر فرایند و نیازمندی‌های خود بپردازند. درنهایت خروجی این تعاریف، توسط این پلتفرم‌ها در قالب‌های مختلفی مانند وب و موبایل اپلیکیشن در اختیار استفاده‌کننده‌ها قرار می‌گیرد. استفاده از این روش هم برای توسعه‌دهندگان و افرادی با دانش کم در زمینه برنامه‌نویسی ممکن است و هم برای توسعه‌دهندگان حرفه‌ای. در کسب‌وکارهایی که پیچیدگی و تغییر در قواعد کسب‌وکاری زیاد است، استفاده از این رویکرد کمک می‌کند تا فرایندها به‌جای توسعه توسط مهندسین نرم‌افزار، امکان توسعه توسط افراد خبره کسب‌وکار را داشته باشد. به این ترتیب، مهندسین نرم‌افزار می‌توانند زمان خود را صرف توسعه ابزارهای پیشرفته و بهبود فرایندها کنند.
رشد پلتفرم‌های Low-code/ no-code به‌دلیل کمبود توسعه‌دهندگان ماهر نرم‌افزار و نیاز به بهبود زمان انجام پروژه‌های نرم‌افزاری، افزایش یافته تا مشکلات کسب‌وکارها با سرعت بهتری حل شود.
در توسعه نرم‌افزار سنتی، برنامه‌نویسان به کمک یک زبان برنامه‌نویسی ویژگی‌ها و عملکردهای مورد نیاز در یک برنامه را ایجاد می‌کنند. این فرایند، نیازمند دانش عمیق از مهندسی نرم‌افزار و زبان‌های برنامه‌نویسی و سایر زیرساخت‌هاست. در کنار توسعه نرم‌افزار، فرایندهای تست و توزیع نیز باید توسط این مهندسین انجام شود.
اما در رویکرد Low-code/ no-code این کارها پشت صحنه انجام می‌شود. کاربران به‌صورت بصری، ابزارها و اجزای قابل استفاده از برنامه را که در اختیارشان است در کنار هم قرار داده و فرایندهای مورد نیاز خود را ایجاد و تست می‌کنند که هر یک از این اجزا در پشت صحنه تعداد خطوط کد زیادی را پنهان کرده‌اند.
در این روش، کاربران می‌توانند برنامه‌ها را به‌گونه‌ای ایجاد کنند که گویی نموداری از جریان کاری خود را رسم می‌کنند. بدون نیاز به نوشتن کد می‌توانند فرایند را پیاده‌سازی کرده، تست کنند و درصورت صحت‌سنجی روی خروجی منعکس کنند.
رویکرد Low-code/ no-code به‌عنوان رویکری نوین در صنعت بیمه می‌تواند مورد توجه قرار گیرد که مزایایی به شرح زیر را برای صنعت به ارمغان خواهد آورد: