نرخ رشد اقتصادی سالانه بنگلادش در دهه‌های 1970 و 1980 حدود دو درصد بود که بسیار پایین‌تر از نرخ رشد جمعیت بود. مسائل فوق، باعث افزایش فشار بر منابع محدود کشور و تداوم فقر گسترده شد. این وضعیت تا اوایل دهه 1990 ادامه داشت، یعنی زمانی که دولت بنگلادش تصمیم گرفت با اجرای اصلاحات اقتصادی گسترده، مسیر توسعه و رشد پایدار را در پیش بگیرد.
